Leon de Winter - Het recht op terugkeer (2008)

Een aanrader! Over Bram Mannheim in Tel Aviv, die een bureautje runt om verdwenen kinderen op te sporen, en dat zijn er kennelijk nogal wat, een nobele baan. Hij werkt als docent Geschiedenis van het Midden-Oosten aan de universiteit maar is ook vrijwilliger op de ambulancedienst; is getrouwd met Rachel uit India en ze hebben een zoontje Bennie. Ook zijn Nederlandse vader Hertog, een strenge wetenschapper, woont ook in die stad, samen met zijn hondje Hendrikus. Idyllisch, toch?

Maar dan… je voelt het onheil naderen, krijgt hij de kans om naar Princeton te gaan voor een nieuwe baan. Na de verhuizing koopt het gezin een oud huis, veel te groot voor z’n drietjes, vervallen, een enorme klus wacht hun, je voelt aan alles, dit gaat mis. Dit speelt nadat Bram getuige was van een aanslag in ‘de stad van continue dreiging’, een zelfmoordterrorist blaast zichzelf op, Rachel en zijn zoon redden het in de chaos. Angst overheerst alles.

In de VS inmiddels, kruipt Bennie in de enorme villa naar zolder, een verboden plek, daar had hij nooit mogen komen, hij gaat bij een gat met slangen staan, een slangenkuil, addergebroed, hier zit volgens mij iets bijbels (Torah?), en dan wordt zijn eigen zoontje ontvoerd. De verdenking ligt al gauw op de joviale en betrouwbare aannemer.

En dan raak ik de logica en overzicht kwijt. De Winter goochelt met de tijdlijn, opeens zit hij als ‘zwerver’ in Santa Monica, is na allerlei crises inmiddels gescheiden van Rachel die terug is naar India waar ze die prestigieuze acteerbaan toch maar had geaccepteerd. Hij leeft op straat, expres en uit vrije wil want hij wil zichzelf oberveren, is geobsedeerd met Joodse fascinatie voor getallen, de ‘8’ is heel belangrijk. Joodse kabbala? Hij ontmoet daar een soort weldoener die hem meeneemt maar Bram sputtert tegen.

De verbanden tussen de gebeurtenissen zijn een beetje zoek nu, toevalligheden, een goed netwerk, maar feit is dat hij terug gaat naar Tel Aviv, en daar ontmoet hij de van oorsprong Russische prostituee Eva met wie hij een relatie krijgt. Ondertussen heeft hij contacten met mensen van ‘de neven’ (Mossad?), en anderen die hem helpen met de opsporing van verdwenen kinderen.

Vader Hartog, inmiddels wel erg oud, wordt liefdevol verzorgd door Rita. Eva blijkt dolgelukkig zwanger van Bram, en samen smeden ze plannen om te emigreren naar Moskou. Hoe dit afloopt, ehhh… niet hier.

Alle elementen voor een spannend boek zijn aanwezig. Maar het had wel iets korter, iets puntiger gekund. Ruim 450 pagina’s is te veel omhaal van woorden-om-de-woorden, dat gevoel krijg ik soms. Maar ik heb ervan genoten.

Toda raba, Mokumse straatbieb!